سرزمین آلاله های تلخ
قسمت دهم و قسمت پایانی
" . مردم وارد قصر طلایی شدند. محوطه قصر و دیوار بیرونی قصر از طلا ساخته شده بود. از محوطه بیرونی قصر گذر کردند و داخل قصر شدند. درب تالار اصلی قصر قفل بود و مردم نتوانستند در تالار اصلی را باز کنند. در کنار درب داخلی تالار اصلی بر روی تابلویی طلایی نوشته شده بود:
طلا زمین را درخشان کرده است / هیچ رد پایی روی زمین دیده نمی شود / یک سرزمین تنها که من پادشاه آن هستم / بهتر است شاهزاده ای باتدبیرهمچون گذشته باشم / اجازه نمی دهم هیچ کس قدرت من را ببیند / اجازه نمی دهم هیچ کس از قدرت من مطلع شود / ولی اکنون سایرین از قدرت من مطلع شده اند / پس این قدرت را رهایش می کنم / چون تا همین جا هم تحملش بسیار سخت بوده است / این قدرت را رها می کنم / از جامعه دور می شوم و در را به روی همه می بندم / اهمیت نمی دهم دیگران چه می گویند / دیگر مشکلات آزارم نمی دهد / اکنون وقتش شده دیگران ببینند من با قدرتم چه خواهم کرد / اکنون هیچ محدودیت و ممنوعیتی برای قدرت من وجود ندارد / من و قدرتم آزاد هستیم / قدرتم را رهایش کرده ام / دیگر هیچگاه ناراحت نخواهم نبود / هیچگاه به گذشته فکر نمی کنم / گذشته، گذشته است و آینده از آن من و قدرت خاصم است / آن شاهزاده ای که برای خوش آمد دیگران قدرتش را پنهان می کرد مرده / و شاهزاده ای متولد شده که در قصر طلایی خودش به همراه مزارع آلاله های تلخ پیرامون قصرش، آزادانه با قدرت مخصوصش زندگی می کند و زندگی خواهد کرد / دیگر مشکلات آزارم نمی دهد .
. امروز هم مردم به دیدن مزارع آلاله های تلخ و قصر طلایی می آیند هر چند که درب تالار اصلی قصر طلایی بسته است. کسی نمی داند داخل تالار اصلی قصر کسی زندگی می کند یا نه. بازدیدکننده ها تابلو نوشته کنار درب تالار اصلی را می خوانند و ادای احترام به شاهزاده لئون می کنند و می روند . عده زیادی معتقدند هنوز هم شاهزاده لئون در تالار اصلی قصر طلایی زندگی می کند و شب هنگام که کسی پیرامون قصر نیست، بیرون می آید و در مزارع آلاله های تلخ گشت و گذار می کند ."
پایان.
درباره این سایت